Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006

Δεκαπενταύγουστος στην πόλη

Σηκώθηκα σήμερα το πρωί στο σπίτι μου με το φιλαράκι μου και ήπιαμε έναν καφέ.
Αφού έφυγε αυτός, έριξα λίγο διάβασμα και συμμάζεψα το σπίτι.
Αφού πέρασα από την διαιτολόγο για το καθιερωμένο ραντεβού, (πάλι καλά τα πήγες κτήνος, κι ας έφαγες τα πάντα στην Βελίκα) έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και συνηδητοποίησα πόσο διαφορετικά είναι τέτοιον καιρό.
Κατ'αρχάς στους δρόμους υπάρχουν ελάχιστα αυτοκίνητα και περνάς μέχρι και την Εγνατία και την Τσιμισκή με τόση άνεση λες και είσαι σε ένα χωριό με 200 κατοίκους.
Ο ήλιος και η καθαρή ατμόσφαιρα δημιουργούν ένα μαγευτικό τοπίο και η Θεσσαλονίκη φαίνεται πιο όμορφη από ποτέ.Η θάλασσα,ο λευκός πύργος, η Ναυαρίνου με τα περιστέρια,τα κάστρα,η πλατεία Ελευθερίας,όλα δένουν τόσο όμορφα.
Απ'τους ελάχιστους που έχουν απομείνει εδώ,τους περισσότερους θα τους δεις μέσα σε μαγαζιά να περιμένουν κάποιον πελάτη να δώσει ζωή στο μαγαζί τους - αυτοί ίσως να είναι οι μόνοι κακόκεφοι. Όποιον περαστικό και να δεις στον δρόμο θα τον δεις να περπατάει ανέμελος και χαμογελαστός.Σαν να μην υπάρχει το οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να τον κράτησε στην πόλη (δουλειά-ελλειψη χρημάτων κτλ.). Θέαμα που αμφιβάλλω αν θα μπορέσεις να δεις κατά την διάρκεια της χρονιάς άλλη περίοδο!
Και ξαφνικά συνηδητοποιείς ότι έχεις μείνει μόνο με 20 λεπτά στην τσέπη και διψάς σαν τρελός,ενώ στο σπίτι θα είσαι σε μια ώρα και κάτι... (πάλι καλά που έβγαλες μηνιαία κάρτα για το λεοφωρείο).Δεν ξέρεις τι να κάνεις.Τα πιο πολλά καταστήματα όπως και οι καφετέριες έχουν βάλει λουκέτο για καλοκαίρι... Κι εκεί μπαίνεις σε μια ταβέρνα να ζητήσεις ένα ποτηράκι νερό και σου προσφέρουν ένα μπουκαλάκι για να έχεις μαζί σου, πακέτο με ένα χαμόγελο!
Είναι ωραίο να είσαι Σαλονικιός!