kompogiannitis

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο τελευταίο O.Φ.Ι.Σ. της σχολής μου

ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…

Ένα απόγευμα του Οκτώβρη, μετά από εργαστήριο φυσικής, πέντε πρωτοετείς φοιτήτριες πηγαίνουν να πιουν καφέ σε μια καφετέρια στην περιοχή της Καμάρας. Ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση:

Χ: Πες μας λοιπόν, πως αποφάσισες να μπεις στην Ιατρική;

Ε: Ε, δεν χρειαζόταν και πολύ σκέψη. Ο πατέρας μου είναι διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου της πόλης μου. Τι άλλο θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιος με τέτοιον πατέρα;

Α: (Με ειρωνικό ύφος) Κάτι που του αρέσει ίσως;;;

Ε: Κατ’ αρχάς όταν ο μπαμπάς σου είναι γιατρός είναι λογικό να αρέσει και σε σένα η Ιατρική, και κατά δεύτερον έχεις ένα σίγουρο εισόδημα! Άρα γιατί να διαλέξω οτιδήποτε άλλο;

Α: (Λέει από μέσα της:) Γιατί είπε το πρώτο;

Μ: Δεν έχεις άδικο! Είναι αλήθεια ότι κι εγώ προσπάθησα να τα καταφέρω γιατί μπορεί να κουραστείς πολλά χρόνια με το διάβασμα αλλά μετά έχεις ένα σίγουρο εισόδημα. Και σίγουρα αυτό είναι το πρώτο που σκέφτεσαι όταν διαλέγεις σχολή. Στην ουσία διαλέγεις επάγγελμα και όχι σχολή. Αυτό προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις…

Ε: (Κοιτώντας προς την Α) Βλέπεις;

#Η Α κοιτάει με απάθεια#

Μ: Για παράδειγμα οι δικοί μου γονείς άνοιξαν τρεις επιχειρήσεις οι οποίες έκλεισαν η μία μετά την άλλη, επειδή δεν άντεχαν τα έξοδα και έκλειναν. Ακόμη και η τελευταία δεν πάει καλά. Ήδη χρωστάμε 70.000 ευρώ σε τράπεζες από δάνεια! Ενώ αν γνωρίζεις ότι θα εισπράττεις κάθε μήνα τρεις ή τέσσερις χιλιάδες ευρώ προγραμματίζεις όπως θες τη ζωή σου. Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να περάσω ότι περνούν οι γονείς μου.

Ε: Πολύ σωστή και ώριμη σκέψη! Μπράβο σου!

Μ: Σ’ ευχαριστώ! (Κοιτάζει προς την Χ.) Εσύ όμως δεν μας έχεις πει ακόμα… Εσύ άρχισες την κουβέντα αν θυμάσαι!

Χ: Φυσικά! Να σας πω την αλήθεια στη δική μας οικογένεια δεν έχουμε οικονομικά προβλήματα. Οι γονείς μου έχουν καταστήματα στο χωριό και μπορούν να μας στηρίζουν οικονομικά και τους πέντε. Όμως, μου έλεγαν να πάω στην Θεσσαλονίκη και να σπουδάσω γιατρός ή δικηγόρος, γιατί μετά θα περνάω και θα με θαυμάζουν όλοι και θα καμαρώνουν και οι γονείς μου! Να μην ξεχάσω φυσικά αυτό που μου είπε η μητέρα μου, ότι σε περίπτωση που γίνω γιατρός ή δικηγόρος θα μπορέσω να αποκατασταθώ πολύ ευκολότερα.

#Οι άλλες 3 χασκογελάνε ενώ η Α. βαράει τα δάχτυλα της νευρικά στο τραπέζι#

Λ: Κορίτσια, εγώ τι να σας πω…Όταν ήρθε η ώρα σκέφτηκα όλα αυτά που αναφέρατε αλλά τίποτα πιο συγκεκριμένο!

Μ: Ορίστε;;

Λ: Να σου εξηγήσω! Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών είδα ότι είχα 19.500 μόρια! Μόλις συνειδητοποίησα ότι περνούσα σε όποια σχολή ήθελα, απλά διάλεξα την Ιατρική.

#Η Α. βαράει το χέρι στο τραπέζι#

Α: (Φωνάζει) Μιλάτε σοβαρά;

#Ο κόσμος από τα γύρω τραπέζια κοιτάει προς το τραπέζι των κοριτσιών#

#Τα κορίτσια κοιτούν απορημένα#

Α: Τι είναι όλες αυτές οι ασυναρτησίες που ακούω για οικογενειακές επιχειρήσεις, δάνεια, μισθούς, ψωροπερηφάνειες και άντρες. Δεν πιστεύω αυτά που ακούν τα αυτιά μου τόση ώρα! Έχετε καταλάβει σε ποια σχολή βρίσκεστε και τι πρόκειται να κάνετε σε μερικά χρόνια; Έχετε συνειδητοποιήσει πόση υπευθυνότητα χρειάζεται να έχεις για να μπορέσει να έρθει ένας ασθενής να σου ανοίξει την ψυχή του, για να καταλάβεις ακριβώς τι έχει και μετά να τον θεραπεύσεις; Έχετε καταλάβει ότι ο ασθενής είναι άνθρωπος και όχι απλά κινούμενο χαρτονόμισμα; Τέλος πάντων, σκεφτήκατε ποτέ τι πραγματικά θέλετε στη ζωή σας ή όλα τα αποφασίζουν οι γονείς σας; Από το με ποιον θα κάνετε παρέα μέχρι το τι θα επιλέξετε να είναι το επάγγελμα που θα σας χαρακτηρίζει για όλη σας την ζωή…

#Τα κορίτσια έχουν μείνει άφωνα ενώ η Α. κοιτάει αγριεμένα τους ανθρώπους που την παρακολουθούσαν από τα γύρω τραπέζια ενώ μιλούσε κι αυτοί γυρνούν προς τα τραπέζια τους#

Α: (Ενώ καμία δεν έχει απαντήσει) Καλά, όταν σκεφτείτε απαντήστε μου! (Παίρνει την τσάντα της, πληρώνει την σερβιτόρα και φεύγει…)

Δημοσθένης Κ.

posted by Dimos El Grec @ 12:21 Comments: 4