Δευτέρα, Ιουλίου 02, 2007

Ο πιο μπάσταρδος βαθμός....



Και τον παίρνω για 5η φορά στην σχολή....

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να παίρνεις 4....

Ειδικά όταν ξέρεις ότι κάποια μουνόπανα - πουτάνας γιοι ανηψιοί,γιοι συγγενείς καθηγητών ή οτιδήποτε περνάν τα μαθήματα χωρίς να έχουν ιδέα!
Και για να εξηγούμαι λίγο μετά το παραλήρημα.......
Δεν με νοιάζουν οι άλλοι,αν δεν υπάρχει αδικία απέναντι στο πρόσωπο μου! Εκτός απ'το ότι το 4 είναι ο βαθμός που πονάει περισσότερο,στο συγκεκριμένο μάθημα έγινε κάτι παράλογο...
Οι 2 από τους 3 που κοπήκαν ήμασταν εγώ και ΄΄αλλη μια κοπέλα,όπου ΄ξέρουμε την χειρουργική καλύτερα από τουλάχιστον την μισή κλινική! Ομως εμείς κάναμε την βλακεία (για τα ελληνικά δεδομένα) να διαβάσουμε το μάθημα για να ξέρουμε χειρουργική και όχι ίσα ίσα για να το περάσουμε! Δηλαδή εγώ (και η Ηρώ το ίδιο - σίγουρα) μέσα στο καλοκαίρι δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξέρουμε τις βασικές αρχές και 2-3 βασικούς κανόνες που πρέπει να ξέρει κάποιος... Αλλά επειδή ακριβώς δεν υπολογίσαμε καλά τον χρόνο αν εμβαθύνουμε στα *SOS* χάσαμε λίγο την μπάλα,και δεν μας έκατσε τόσο καλά... μέχρι εδώ όλα καλά - και το δέχομαι,μιας και πιστεύω ότι όταν το ξαναδώσουμε το μάθημα μπορούμε να χτυπήσουμε μεγάλο βαθμό....
Αυτό που με χαλάει,είναι η εικόνα που βγαίνει από την όλη ιστορία,η οποία για άλλη μια φορά απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα....
Δηλαδή από την μία,παιδιά που ξέρουν πολύ καλά ένα μάθημα (εγώ συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου στους σχετικά καλά - καλά) και κόβονται ή παίρνουν 5-6 και από την άλλη κάτι άχρηστοι,οι οποίοι επειδή διαβάζουν 5 sos και έχουν σκονάκια,κινητά,και αντιγράφουν σαν τρελοί,ή επειδή οι πατεράδες τους/μανάδες/θείοι κτλ είναι γιατροί περνάν τα μαθήματα και με βαθμούς του στυλ 8-9 ή 10.
Και έτσι ας πούμε έχουμε παιδιά στην χειρουργική με 8-10 οι οποίοι αν τους ρωτήσεις που είναι το πάγκρεας και με ποια όργανα συνορέυει,ή πώς κάνουμε ράματα και σε ποιες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να κλείσουμε ένα τραύμα με ράμματα, δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρουν να απαντήσουν,και παιδιά που κατέχουν καλά το άθλημα (και το ξαναλέω ότι δεν βάζω απαραίτητα τον εαυτό μου πάντα σε αυτούς) να κόβονται ή να έχουν 5-6 σε κάποια μαθήματα (γιατί φυσικά τσιμπάνε και βαθμάρες σε κάποια - δεν είναι πάντα τόσο πουτάνα η κατάσταση).
Φυσικά υπάρχουν και τα παιδιά τα οποία δεν κάνουν τίποτα άλλο στην ζωή τους και είναι όλη μέρα πάνω από ένα βιβλίο,οπότε αυτοί έίναι σίγουρα σχεδόν πάντα στο 9-10 αλλά εκεί δεν μιλάμε για ανθρώπους πια.....
Τέλοσπάντων,η ζωή συνεχίζεται και πάμε δυνατά για τα υπόλοιπα,απλά σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα του κόσμου,η κατάσταση θα ήταν -σίγουρα όχι ιδανική - αλλά πολύ καλύτερη από την δική μας!