Το τελευταίο αντίο
Σήμερα το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο μου και με ενημέρωσαν ότι η γιαγιά μου πέθανε. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το τηλεφώνημα το περίμενα καιρό.. Πριν από 2 χρόνια είχε μπει στο νοσοκομείο με πόνο και ανακαλύψαμε ότι είχε χτυπηθεί από την πιο ύπουλη νόσο, τον καρκίνο. Το κακό ήταν ότι ήδη είχε προλάβει να κάνει μεταστάσεις... Βέβαια οι γιατροί κάναν πολύ και καλή δουλειά, χωρίς να πληρώσουμε μία, μιας και έκανε ολική αφαίρεση μαστού και αλλαγή μηριαίου οστού. Βέβαια από την στιγμή που είχε αρχίσει να κάνει μεταστάσεις δεν ξέραμε αν θα ξαναχτυπούσε. Εγιναν και κάποιες ακτινοθεραπείες / χημειοθεραπείες αργότερα,και έπαιρνε και κάποια φάρμακα. Για κανα 6μηνο ήταν σχετικά καλά,αλλά μετά άρχισαν πάλι οι πόνοι και οι φρικτές ενοχλήσεις. Πρόσφατα πλέον διαγνώστηκε ότι είχαν γίνει και μεταστάσεις στον εγκέφαλο,και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Και καταλήξαμε στο σημερινό....
Το μόνο παρήγορο στην όλη ιστορία είναι ότι η γυναίκα υπέφερε από τους πόνους για περίπου 2 χρόνια και πλέον ηρέμησε. Η λύπη μου βέβαια είναι μεγάλη μιας και αυτή η γυναίκα με μεγάλωσε όσο ήμουν δημοτικό γιατί και οι 2 γονείς μου δούλευαν ως αργά το βράδυ. Ομως σίγουρα αύριο στην κηδεία δεν πρόκειται να κλάψω. Ξέρω ότι θα σπάσουν τα νεύρα μου στην κηδεία γιατί θα δω τον κάθε ξεφτίλα και πεταμένο και την κάθε κλώσσα που δεν έδιναν δεκάρα για την γιαγιά μου,να κλαινε σαν πουτανίτσες πάνω από την γιαγιά μου,ντεμέκ ότι στεναχωρέθηκαν και θα οδύρονται για το πόσο την αγαπούσαν.
Εγώ μάλλον για να μην τους αρχίσω όλους αυτούς στα σούτια, θα πάω να κάτσω πίσω πίσω, και μάλλον θα κρύβω και την έκφραση μου πίσω απ'τα γυαλιά ηλίου. Θα πω απλά το τελευταίο αντίο και θα φύγω μιας και ποτέ δεν μου άρεσαν οι καφέδες μετά τις κηδείες που η κάθε κλώσσα προσπαθεί να δείξει πόσο καλή είναι και πόσο αγαπούσε τον/την νεκρό/ή.
Αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο τότε σίγουρα όσοι φεύγουν θα βλέπουν ποιοι νιάζονται πραγματικά και ποιοι προσποιούνται. Αν δεν υπάρχει, ελπίζω να το έχουν καταλάβει όσο ήταν στην ζωή.
Καλό σου ταξίδι "Νάνα" μου!!!
Ο γιατρός σου