Έδεσσα by winter!
Χθες ήμουν στην Έδεσσα!
Πήγα να δω το φιλαράκι μου τον Πέτρο!
Δεν θέλω να γράψω πολλά!
Το μόνο που θα πω είναι ότι περάσαμε πολύ καλά και χαρήκαμε κι οι 2 που έγινε αυτό το meeting!
Ιδού και 3 εικόνες από 1 από τους καταράκτες της Έδεσσας!
thοse simple things that make you smile....
απαισιόδοξο αλλά κομματάρα....
και να το λινκ για να το κατεβάσετε...
http://www.sendspace.com/file/s8jsz0
Yes I've run a mile in my head
Didn't listen to the things that you said
But it's the simple things that make you smile
It's the simple things that make you smile
So what went wrong?
Was it me that let you down again?
So what went wrong?
How could I ever lose my best friend?
Cause I've climbed these walls to clear my head
Thought I was something more but I'm a fool instead
But it's the simple things that make you smile
It's the simple things that make you smile
So what went wrong?
Was it me that let you down again?
So what went wrong?
How could I ever lose my best friend?
So what went wrong?
Was it me that let you down again?
So what went wrong?
How could I ever lose my best friend?
But it's the simple things
It's the simple things that make you smile
It's the simple things
It's the simple things that make you smile
But it's the simple things
It's the simple things that make you smile
It's the simple things
It's the simple things that make you smile
We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teacher leave them kids alone
Hey teacher leave them kids alone
All in all you're just another brick in the wall
All in all you're just another brick in the wall
In the Wall
Για να μην τα ξαναγράφω εγώ περί εξωτερικού....
κάντε κλικ
εδώ να δείτε περίπου τι σκέφτομαι, γραμμένα από το πληκτρολόγιο της no way out!
See you all in Sweeden!
I can't take your silly world no more...
Έτσι απλά... για όσους δεν σέβονται το ταλέντο του corey taylor (τραγουδιστής σε stone sour και slipknot)
Freedom’s just a word today – freedom’s just a word When someone takes your word away, it’s seldom ever heard So take a sentence full of things you’re not supposed to say Carry on… but don’t write ‘em down, or you’ll be gone Love is just a song today – love is just a song When someone takes the song away, you seldom sing along So take those lyrics serious and sing your life away Carry on… but don’t write ‘em down, or they’ll be gone All we ever do is talk – we like to ride, but we never walk We make it so damn easy we get bored Why can’t anybody see – what’s good for you is good for me I can’t take your silly world – I can’t take your silly world no more Peace is just two fingers now Peace was just a phase When someone put it on a shirt You knew to count the days So take those fingers, tape 'em up, and shove 'em up your ass And carry on, but don't try it now, 'cause peace is gone All we ever do is talk – we like to ride, but we never walk We make it so damn easy we get bored Why can’t anybody see – what’s good for you is good for me I can’t take your silly world – I can’t take your silly world no more We fight our instincts – we go to extremes We fight our lives… Currently playing: StoneSour - Sillyworld
Λέξεις και σκέψεις
Για αρχή θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το 1984 του Όργουελ. Είναι ένα σημείο όπου ο Σάιμ – ένας φιλόλογος μιλά για τη νέα ομιλία στον Ουίνστον, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Του λέει τα εξής: «Δεν βλέπεις ότι όλος ο σκοπός της νέας ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να την εκφράζει κανείς»
Εδώ και καιρό, είχα διάφορες σκέψεις σχετικά με το αν είναι οι λέξεις που οδηγούν στις σκέψεις ή οι σκέψεις που οδηγούν στις λέξεις. Φυσικά υπάρχει πάντα και η μέση οδός, δηλαδή να πούμε ότι συμβαίνουν και τα 2 και να τελειώσουμε κάπου εκεί, αλλά για μένα σημασία έχει τι απ’ τα 2 συμβαίνει παραπάνω και βασικά πώς λειτουργεί το καθένα. Σίγουρα το τι υπερισχύει είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά και στον ίδιο άνθρωπο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του – τουλάχιστον για τους φυσιολογικούς ανθρώπους που έχουν μία εξέλιξη από χρόνο σε χρόνο.
Πόσο οι λέξεις οδηγούν σε σκεψεις και όχι απλά τις εκφράζουν. Ούτως ή άλλως η φυσιολογική λειτουργία των λέξεων είναι να εκφράζουν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Όμως πόσες φορές δεν κάνουν απλά αυτό αλλά πλάθουν πράγματα μέσα στο μυαλό μας. Πόσες φορές ακούσαμε κάτι για κάποιον και αρχίσαμε να φανταζόμαστε τα χίλια μύρια για αυτόν, και όχι απλά αυτό που έλεγε η λέξη… λέγοντας για παράδειγμα ο Κώστας ότι ο Τάκης είναι πούστης, πόσο μπορεί αυτό να εκφράσει αυτό που θέλει να πει ο Κώστας και τι καταλαβαίνω εγώ που τον ακούω??
Τι μπορεί να καταλάβω και να δώσει στο μυαλό μου αυτή η λέξη που είπε ο Κώστας… ότι ο Τάκης είναι gay και γουστάρει να τον καρφώνουν άλλοι άντρες, ότι ο Τάκης γουστάρει να μπήγει άλλους άντρες, ότι ο Τάκης λόγω αυτής της ιδιότητας του μπορεί να έχει πολλές και ωραίες φίλες, ότι μπορεί να περπατάει και να κουνάει τον κώλο του, ότι ακούει placebo, ότι μπορεί να έχει διάφορα αφροδίσια νοσήματα, ότι μπορεί να γουστάρει να φοράει ροζ πουπουλα και πολλά πολλά άλλα μπορεί να γενήσει το μυαλό μου. Τι ήθελε να πει ο Κώστας? Ότι ο Τάκης «του έπαιξε πουστιά» δηλαδή δεν του φέρθηκε όπως είχαν συμφωνήσει σε ένα θέμα που απάσχολούσε και τους 2. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα λοιπόν άλλα θέλει να πει ο ένας και άλλα καταλαβαίνει ο άλλος… Ποιος φταίει γι’αυτό? Μάλλον και οι δύο! Ο πρώτος γιατί δεν ξέρει πώς να εκφράσει σωστά την αντύπωη που έχει για τον Τάκη εκείνη την στιγμή και εγώ όμως γιατί μέσα από τα διάφορα ερεθίσματα που έχω ως τώρα στην ζωή μου μου έρχονται όλες οι σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό…
Και σκέφτομαι τελικά και καταλήγω σε κάτι που η Νίκη στάνταρ θα συμφωνήσει μαζί μου… μήπως η μουσική αλλά και η τέχνη γενικότερα είναι ο πιο σωστός και αξιόλογος τρόπος να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας?
Τώρα θα μου πεις φυσικά και δεν μπορείς να πεις όλα όσα θέλεις να πεις με μουσική αλλά σίγουρα είναι ένας πολύ καλός τρόπος. Και σίγουρα ακούγωντας ένα κομμάτι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τι νιώθει κάποιος που το έγραψε απ’ ότι αν στο περιέγραφε με λόγια, αλλά και επίσης αφιερώνοντας ένα κομμάτι μπορεί να πεις περισσότερα από ότι θα μπορούσες να πεις απλά συζητώντας με κάποιον. Όπως επίσης και παρατηρώντας μια εικόνα ή μια ζωγραφιά μπορείς να καταλάβεις πολλά πράγματα. Σχετικά με το τραγούδι πάντως έχει κάνει post και η no way out για ένα κομμάτι των dead soul tribe, όμως όσο αφορά και την μουσική γενικότερα, η Pegasus όταν την είπα να μαντέψει τι όργανο παίζω, αναλύοντας διάφορες πτυχές μου, βρήκε ότι παίζω τύμπανα… δεν είχα σκεφτεί ότι το οργανο αυτό μπορεί να συνδεόταν τόσο στενά με την προσωπικότητα μου…
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι λέμε αυτό που θέλουμε να πούμε 10% με τις λέξεις, 30% με τον τόνο της φωνής και 60% με την στάση του σώματος μας… άρα πάλι οι λέξεις μάλλον δεν είναι ικανές να εκφράσουν αυτά που θέλουμε να πούμε…
Επειδή έχει περάσει λίγο και η ώρα, καταλήγω λέγοντας ότι μάλλον οι λέξεις είναι ένα πολύ ανίσχυρο και αναξιόπιστο μέσο να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε να πούμε και δεν πρέπει μόνο να προσέχουμε τι θα πούμε ή αντίστοιχα τι λέει ο άλλος, αλλά επίσης και πολλά άλλα πράγματα ταυτόχρονα! Τώρα θα μου πείτε γιατί γράφω όλα αυτά στο blog με λέξεις και δεν εκφράζομαι διαφορετικά? Ε, και ποιος σας είπε ότι δεν το κάνω και αυτό…
Currently playing: Gary moore – Parisienne walkways
Roxette – It must have been love
Περί tool και didi music ο λόγος
Αφού ξεκαθαρίσω ότι οι tool όπως και οι mastodon (όσο τους είδα) έπαιξαν πολύ καλά, περνάω στο κράξιμο!
Ενώ περίμενα το live του Σαββάτου να είναι ένα από τα καλύτερα της ζωής μου, τελικά ήταν ένα από τα χειρότερα – και ίσως το πιο ξενέρωτο!
Και για αυτό δεν φταίνε σε καμία περίπτωση οι μπάντες που έπαιζαν, αλλά η τύχη μου η παραδουλεύτρα και οι διοργανωτές, στους οποίους άνετα θα πρότεινα να βάλουν όσα λεφτά βγάζουν από τις συναυλίες στον πάτο τους και να αρχίσουν κάποτε να μας εκτιμάν και να μας σέβονται!
Όλα λοιπόν σ’ αυτή την συναυλία πήγαν στραβά! Αρχικά περιμέναμε την αδερφή του Γιώργου να έρθει από Ιταλία για να την ανοίξουμε να μπει μέσα στο σπίτι! Έτσι φύγαμε από το Αιγάλεω περίπου στις 6 και ενώ ξέραμε ότι οι mastodon άρχιζαν στις 8 η ώρα! Υποθέσαμε ότι θα προλαβαίναμε αλλά που να ξέρουμε….
Πήραμε λεωφορείο μετρό και τραμ και φτάσαμε στο κέντρο ξιφασκίας στις 8:35!!! Προλάβαμε τους mastodon όλο κι όλο στο τελευταίο τους τραγούδι! Εδώ λοιπόν σταματάει η γκαντεμιά μου και αρχίζει η πουστιά των διοργανωτών! Όταν φτάσαμε στο κέντρο της ξιφασκίας ανακαλύψαμε ότι μόνο για συναυλιακός χώρος δεν ήταν κατάλληλος! Εγώ προσωπικά δεν έχω πάει σε live στην ζωή μου που να μην μπορώ να βλέπω τι γίνεται πάνω στην σκηνή…
Ε στον συγκεκριμένο χώρο αν δεν ήσουν στις 5 πρώτες σειρές δεν μπορούσες να δεις με τίποτα τι γίνεται στη σκηνή. Κι αν έβλεπες που και που έβλεπες ένα πολύ μικρό κομμάτι της σκηνής! Και ρωτάω εγώ τώρα… Σε μία συναυλία που παίρνεις 52 ευρώ το εισιτήριο, όσα και να δώσεις στην μπάντα και όσο και να πληρώσεις ενοίκιο του χώρου και όσα έξοδα και να έχεις στην εταιρεία, με περίπου 10.000 κόσμου προσέλευση δεν σου περισσεύουν φράγκα να φτιάξεις μια διαβαθμισμένη ψευτοεξέδρα για να βλέπουν έστω και από μακριά όλοι οι fan της μπάντας που έδωσαν 52Ε για να τους δουν, ή έστω να βάλουν μερικά video wall για να βλέπουμε τι γίνεται στην σκηνή???? Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολύς κόσμος έφυγε πολύ πριν τελειώσει το live…
Κύριοι της didi music είστε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!!! Δεν μας σέβεστε καθόλου!!!! Δεν αξίζατε μόνο τα μπινελίκια, τα γιούχα και τα κωλοδάχτυλα που φάγατε όταν βγαίνατε στην σκηνή για τις ανακοινώσεις αλλά κρέμασμα από την οροφή του κέντρου ξιφασκίας και πασάλειμμα με πίσσα και πούπουλα προς παραδειγματισμό των υπολοίπων!!! Αυτό που ζήσαμε ήταν απαίσιο! Ήρθαν 2 από τις αγαπημένες μου μπάντες στην Ελλάδα – έδωσα 52 ευρώ για να τους δω (δώρο ήταν το εισιτήριο, αλλά οι περισσότεροι τα έβαλαν από την δικιά τους τσέπη και μιλάω και εκ μέρους αυτών) και δεν απόλαυσα κανέναν από τους 2! Θέλω οπωσδήποτε να ξαναδώ και τους 2 γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!
Με τέτοιες συμπεριφορές εναντίον μας και με τέτοιες τσουχτερές τιμές εισιτηρίων δεν είναι καθόλου παράλογο ο κόσμος να σταματήσει να πηγαίνει σε συναυλίες στην Ελλάδα! Και γι’ αυτό θα φταιν αποκλειστικά οι διοργανωτές γιατί έχει αποδειχτεί επανειλημμένα ότι ροκ και μέταλ κοινό υπάρχει στην Ελλάδα! Χρειάζεται μόνο να μας φερθούν με την αξιοπρέπεια που μας αρμόζει!
Σαν να μην πέρασαν,,, 2500 χρόνια
Ο Πλούταρχος γράφει στα "Υγιεινά παραγγέλματα" 2500 χρόνια πριν..."Οι Αθηναίοι ήταν σε κάθε περίπτωση υπέρ του πολέμου και ποτέ δεν ψήφιζαν ειρήνη,αν δεν φορούσαν μαύρα,έτσι κι εμείς ποτέ δεν σκεφτόμαστε ένα λιτό και συνετό τρόπο ζωής,αν δεν φτάσουμε στα κλύσματα και τα καταπλάσματα.Όταν βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση,απωθούμε τα σφάλματα μας,εναντιωνόμαστε στη θύμηση τους και,όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι που, κατηγωρόντας πότε τον αέρα πότε την περιοχή, λένε πως φοβούναι τα ανθυγιεινά ταξίδια, απαλλάσουμε από την κατηγορία την έλλειψη ειλικρίνειας και την φιληδονία μας. Όπως ακριβώς ο Λυσίμαχος καταλήθηκε από τη δίψα στη χώρα των Γετών και παραδόθηκε μαζί με το στρατό του, έπειτα όμως, αφού ήπιε κρύο νερό, αναφώνησε: "Θεοί,πώς για μια τόση σύντομη απόλαυση έχασα τόση μεγάλη ευτυχία!" έτσι κι εμείς, όταν δεν αισθανόμαστε καλά, πρέπει να αναλογιζόμαστε πως για ένα κρύο ποτό, για ένα λουτρό σε ακατάλληλη στιγμή, για μια κοινωνική διασκέδαση χαλάσαμε πολλές από τις απολαύσεις μας και αφήσαμε να χαθούν πολλές σημαντικές πράξεις και ευχάριστες ψυχαγωγίες.Το δάγκωμα από τέτοιες σκέψεις ματώνει τη θύμηση, οπότε, σαν ουλή που μένει όταν είμαστε υγιείς μας κάνει πιο προσεκτικούς σχετικά με τον τρόπ της ζωής μας. Το υγιές σώμα δεν θα γεννήσει σε υπερβολικό βαθμό επιθυμίες μεγάλες, απείθαρχες, ασυνήθιστες, που δύσκολα διώχνονται, αλλά πρέπει να προβάλει κανείς αντίσταση στις ορέξεις που βγαίνουν και ρίχνονται πάνω στις απολαύσεις, που έχουν κάτι το απερίσκεπτο και παιδιάστικο στην μεμψιμοιρία και τη γκρίνια τους κι έπειτα, όταν ξεστρωθεί το τραπέζι, σταματούν να παραπωνιούνται και να νιώθουν αδικημένες αλλά, αντίθετα, καθαρές και κεφάτες, χωρίς βάρος και ναυτία, περιμένουν το αύριο."
Αν αλλάξουμε το είδος των απολαύσεων και πρόσωπα και καταστάσεις τα βασικά σημεία μένουν ίδια... και μιλάμε για 2500 χρόνια πριν,ε...Τελικά η ανθρωπότητα ως σύνολο δεν πρόκειται να αλλάξει.Σημασία έχει πόσο θα αφήνουμε την βλακεία να κάνει κουμάντο.Αυτοί στην αρχαία Αθήνα κουτσά σταβά τα φέρναν βόλτα!Εμάς μας έχει κατακλύσει και δεν ξέρουμε πως να την πολεμίσουμε...
currently playing: Mastodon - Blood and thunder
Οταν η πολιτική μας μετατρέπει σε ζώα
Την Πέμπτη στην σχολή είχαμε συνέλευση έτους με κύριο θέμα να αποφασίσουμε πως θα γίνουν οι κατανομές στις κλινικές αλλά και για άλλα θέματα.
Οι ομιλητές ήταν 8, 2 από ΔΑΠ,ΠΑΣΠ,ΠΚΣ 1 από αγωνιστικές και 1 από ΕΑΑΚ.
Εκτός από 1 πασπίτη και το παλικάρι από τις αγωνιστικές που θέλω μια μέρα να τους σπάσω στο ξύλο - τον έναν γιατί λέει μαλακίες για μένα πίσω από την πλάτη μου και τον άλλο γιατί είναι καραfalse metal και για να το παίξει κακός αριστερός κυκλοφορεί στην σχολή συνέχεια με μπλούζα maiden ενώ ξέρει για metal όσο ξέρει κι ο ozzy για τα ποντιακά... - με όλους τους άλλους έχουμε τουλάχιστον 1 καλημέρα και ο 1 από ΠΚΣ μάλιστα είναι και κολλητάρι μου.
Εκτός λοιπόν από τον Βασίλη (τον κολλητό) και μένα που είχαμε ένα αρκετά ήρεμο ύφος στις τοποθετήσεις μας όλοι οι άλλοι ξέχασαν προς στιγμήν σε ποιους μιλούσαν και άρχισαν να βάλλουν πολιτικά εναντίον των άλλων είτε με τις κανονικές τοποθετήσεις τους ως ομιλητές είτε με τις ερωτήσεις που κάναν στους ομιλητές.
Όσο για μένα θέλω να πιστεύω ότι κρατήθηκα στα επίπεδα του Δήμου και δεν ξέφυγα σε κατάσταση ΔΑΠιτη που επιτίθεται σε οποιονδήποτε για να τους μειώσει κτλ κτλ
Ναι μεν είχα ειρωνικό ή επιθετικό ύφος σε ορισμένες στιγμές αλλά τέτοιες στιγμές έχω κάθε μέρα... το έχω δηλώσει πως ένα από τα πράγματα που δεν μπορώ στους ανθρώπους είναι η βλακεία οπότε υπάρχουν αρκετές στιγμές της ημέρας που γίνομαι "κακούλης".
Άλλωστε το προηγούμενο το επιβεβαίωσε και ένας υπεύθυνος της παράταξης που ήρθε μετά και μου έδωσε συγχαρητήρια λέγοντας "Μπράβο.Ήσουν ο μόνος που μίλησε με προσωπικό στυλ,σαν Δήμος,κι όχι με τα κλασικά κλισέ".
Αλλά τα χειρότερα ακολούθησαν μετά τις τοποθετήσεις όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας αλλά και αργότερα μετά απ'αυτήν...
Μετά τις τοποθετήσεις τέθηκε θέμα για ψηφοφορία με κλειστή κάλπη και ψηφοφορία σε 2 γύρους!Και στα 2 είχαμε ένσταση εμείς γιατί τα θεωρούσαμε αντικαταστατικά. Το 1ο γιατί πρέπει να γίνουν κάποιες διαδικασίες που δεν μπορούσαν να γίνουν εκείνη τη στιγμή και το 2ο γιατί σύμφωνα με το καταστατικο οι αποφάσεις παίρνονται με μερική πλειοψηφία εκτός απο τις περιπτώσεις που ανφέρεται ρητά ότι χρειάζεται απόλυτη πλειοψηφία όπως π.χ. σε συνέλευση για να αλλάξει το καταστατικό,σε μομφή κατά προσώπου κ.α.
Το προεδρίο δεν το δέχτηκε και έθεσε στο σώμα ψηφοφορία για αν θα γίνει 1 η 2 γύροι.το αποτέλεσμα έβγαλε 2 αλλά πάλι επικαλούμενοι το καταστατικό δεν το δεχτήκαμε και έτσι ενώ πήραμε τον 1ο γύρο,αποχωρήσαμε από τον 2ο (στον οποίο μάλλον θα χάναμε μιας και οι περισσότεροι όταν το ζήτημα πάει σε 20 γύρο απλά ψηφίζουν οτιδήποτε για να χάσει η δαπ.Τους μόνους που παραδέχτηκα σε 2ο γύρο πέρσι ήταν η ΠΚΣ που οι περισσότεροι ψήφισαν λευκό και όχι αντιδαπ.Τέλος πάντων για να μην μακρυγορώ,και να μπαίνω στην ουσία του τίτλου,όπως ανάφερα και πιο πάνω πολλοί μεταμορφώθηκαν σε παραταξιακά ζώα κατα την διάρκεια τοποθετήσεων ή ερωτήσεων τους αλλά ακόμα χειρότερα μετά στις ψηφοφορίες ανέβηκαν πολύ οι εντάσεις και υπήρχαν φωνές από παντού και παραλίγο να έπεφτε και ξύλο.Και δεν μιλάμε για μία γενική συνέλευση που μπορεί να μην ξέρεις τον άλλον αλλά για μια συνέλευση 100 ατόμων που με τους περισσότερους γνωρόζεστε και κάποιους τους βλέπεις κάθε μέρα.Και όχι μόνο στην ψηφοφορία αλλά και μετά έξω από το αμφιθέατρο υπήρχαν εντάσεις,καβγάδες,κλάμματα και διάφορες "υπέροχες" και "πολιτισμένες" καταστάσεις!!!
Για μένα μέσα σ'αυτήν την σχολή πρέπει να είσαι πρώτα άνθρωπος,μετά γιατρός και μετά συνδικαλιστής.Αν οτιδήποτε από αυτά αλλάξει σειρά έχεις χάσει την μπάλα αλλά κυρίως έχεις χάσει την προσωπικότητα σου!
Και είναι κρίμα!!!Πολύ κρίμα!
currently playing: Hem - Burying song
Το 0 στο 200 μόνο εμείς μπορούμε να το πάμε,είτε χρειάζεται πολλή δουλειά,είτε απλά ένα χαμόγελο,είτε μεγάλη προσπάθεια,είτε απλά το θάρρος να μιλήσεις ή πολλά χιλιόμετρα,ή οτιδήποτε...
Μόνο του πάντως δεν πάει!!!!
WAD
WAD!
Ή αλλιώς world aids day ή μέρα κατά του aids!!!
Τι ακριβώς????
Η 1η Δεκεμβρίου έχει θεσπιστεί ως η μέρα κατά του aids και κάθε χρόνο γίνονται σε όλον τον κόσμο διαφόρων ειδών εκδηλώσεις!
Φέτος λοιπόν,η
helmsic που είναι μια εθελοντική οργάνωση φοιτητών ιατρικής που διοργανώνει ανταλλαγές και πολλά άλλα,όπως κέθε χρόνο οργάνωσε κι από κάτι σε κάθε πόλη που υπάρχει ιατρική σχολή!!!
Η
τοπική θεσσαλονίκης πιο συγκεκριμένα οργάνωσε για 4η συνεχόμενη χρονιά εκδηλώσεις περί του wad!
Φέτος είχαμε 4ημερο εκδηλώσεων αλλά όπως είναι προφανές η κυριότερη μέρα ήταν η χθεσινή,η 1η Δεκεμβρίου!!!
Από τις 9 η ώρα αρχίσαμε να μαζευόμαστε στην καμάρα και σιγά σιγά στηνόταν το όλο σκηνικό!Στήθικαν τα κεριά που φαίνονται στην εικόνα σε σχήμα κόκκινου φόγκου που είναι το σήμα της εκστρατείας κατά του aids,και στήθηκαν επίσης 2 σταντ όπου είχαμε το υλικό που μοιράζαμε στους περαστικούς,δηλαδή φυλλάδια,κορδελάκια και προφυλακτικά!
Φέτος επειδή το όλο σκηνικό έγινε στην καμάρα και όχι στην Αριστοτέλους όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, η ανταπόκριση του κόσμου ληταν πολύ καλύτερη μιας και ο κόσμος που περνάει από την καμάρα είναι κατά κύριο λόγο νέοι και δεν είχαμε τα φαινόμενα που έχουμε στην Αριστοτέλους με τις γιαγιάδες να μας δίνουν πίσω το υλικό και να μας κράζουν λες και είμαστε διάολοι!
Γενικότερα το κλίμα ήταν πολύ καλό μιας και υπήρχε πολύς κόσμος από περαστικούς (μοιράστηκαν αρκετές χιλιάδες υλικού),καμιά 40αριά εθελοντές,ωραία μουσικούλα,και φυσικά ενημέρωση για μια ασθένεια που δυστυχώς και στην Ελλάδα θερίζει αρκετό κόσμο!!!
Ειδικά όταν ήρθε η νύχτα και το ribbon φαινόταν κάπως έτσι...
ερχόταν πάρα πολλοί και το βγάζαν φώτο ή βγαίναν φώτο εκεί μπροστά!Και ενώ είχε σχεδόν τελειώσει το υλικό,η προσέλευση του κόσμου δεν σταματούσε!!
Για να κλείσω λοιπόν κάπου εδώ και το post μου νομίζω πως κάτι τέτοιες μέρες η ιδιότητα μας ως φοιτητές ιατρικής παίρνει πολύ μεγαλύτερη και πραγματικότερη αξία απ'ότι το μονότονο διάβασμα των βιβλίων!Πολύ καλά και απαραίτητα τα χρήματα,αλλά κάτι τέτοιες εικόνες,θα τις θυμόμαστε όλοι μας για αρκετά χρόνια!!!
Και του χρόνου!!!
Currently playing: Evanescence- Heart shaped box (acoustic)
Πόσο εύκολα μπορεί να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις...
Χθες εκεί που καθόμουν χαλαρά και μιλούσα με τον chu,βγαίνω στο μπαλκόνι για να μιλήσω με τον πατέρα μου,και να του πω ότι δεν θα γύριζα σπίτι όπως κάθε φορά που είναι να μείνω έξω!
Ο πατέρας μου άρχισε να μου μιλάει με πολύ παράξενο ύφος και άρχισε να με αμφισβητεί και να με ρωτάει αν του λέω ψέμματα και πάλι κτλ κτλ...
Εν τω μεταξύ η μόνη φορά που του είχα πει ψέμματα ήταν στην 3η λυκείου για κάποια βλακεία που είχα κάνει το οποίο και είχε ανακαλύψει.Από τότε δεν ξαναέδωσα κάποιο δικαίωμα!Κανένα όμως!
Και λέγοντας μου τα συγκεκριμένα πράγματα στο τηλ. ο πατέρας μου στράβωσα άσχημα!
Μετά από πολύύύύ καιρό από την τελευταία φορά,ένιωθα και πάλι πώς ήμουν έτοιμος να κλάψω,και για αυτόν τον λόγο του είπα να κλείσει και θα μιλούσαμε αύριο (σ.σ. σήμερα).
Τελικά σήμερα έπιασα και τον ρώτησα τι είναι αυτό που τον έκανε να μην μου έχει πλέον εμπιστοσύνη και ότι το χθεσινό περιστατικό με ενόχλησε πολύ!
Και γύρισε και μου είπε πως ήταν με έναν φίλο του ο οποίο πριν από κάποια χρόνια είχε πιάσει και αυτός τον γιο του να κάνει την ίδα βλακεία με μένα,και τον ξαναέπιασε πρόσφατα!
Και τσαντ΄στηκε τρελά ο πατέρας μου και εκείνη την στιγμή που μιλούσε με τον φίλο του τον πήρα εγώ τηλ. και γι'αυτό μίλησε έτσι...
Πόσο εύκολα μπορούν να δημιουργηθούν οι παρεξηγήσεις τελικά,ε!Και πόσο εύκολα μπορουν να συντηρηθούν αν δεν τις λύνεις με μία απλή συζήτηση...
currently playing: Madeline Peyroux - Reckless blues
WAD!
ερχόταν πάρα πολλοί και το βγάζαν φώτο ή βγαίναν φώτο εκεί μπροστά!Και ενώ είχε σχεδόν τελειώσει το υλικό,η προσέλευση του κόσμου δεν σταματούσε!!
